Op Hemelvaartsdag 1983 vond het voorlopig laatste optreden van Earth and Fire plaats in Lemele en gaat de band uit elkaar. En terwijl Chris en Gerard Koerts bezig zijn met het bouwen van hun eigen studio, Ab Tamboer naar Het Goede Doel vertrekt, Ronnie Meyjes bij de groep The Millionaires terechtkomt en Bert Ruiter zich toelegt op het produceren, bereidt Jerney zich alvast voor op haar langverwachte solocarrière. Eind september 1983 werd een platencontract getekend met platenmaatschappij Dureco te Weesp, waar eerder het album ‘In a state of flux’ werd opgenomen. Het is het contract voor het eerste solo-album van Jerney: ‘Made on earth’.
Als producer van het album werd Hans van Hemert aangetrokken, een succesvol producer en componist. ‘Hans stond bovenaan m’n lijstje en hij was meteen enthousiast. De samenwerking is zeer goed verlopen’, aldus Jerney in 1984. De voornaamste reden dat Jerney voor Hans heeft gekozen is dat hij als een van de weinige producers ook zelf zingt. Daarom kan hij goed aanvoelen wat een artiest kan zingen. Hans: ‘Jerney heeft zelf het plan opgevat om een soloproject aan te gaan. Daarbij heeft ze een aantal producers de revue laten passeren. Op een gegeven moment is ze naar haar uitgever Tony Berk toegestapt en heeft ze voorgesteld om mij te benaderen. Hij vond dat ook een goed idee en naar aanleiding daarvan hebben we een eerste gesprek gehad.’
Omdat Jerney best wat onzeker was over haar soloproject, gaf zij de Earth and Fire fanclub de primeur van haar plaat. ‘Je kan fanatieke fans op verschillende manieren bekijken. Ik denk er als volgt over: ze zijn fanatiek, maar ook zeer kritisch’, aldus Jerney. Op 19 februari 1984 kwamen een honderdtal fans in ‘De Koornbeurs’ in Delft bij elkaar om te luisteren naar de première van Jerney’s solo-album ‘Made on earth’. De Engelse fan Chris Gandy kwam zelfs helemaal over om Jerney persoonlijk te ontmoeten. Een kleine maand later verschijnt dan daadwerkelijk de eerste solo-elpee van Jerney.
Imponerende rij sessiemuzikanten
Op deze elpee staan voor het merendeel nummers gecomponeerd door Hans van Hemert, met teksten van Jerney zelf. Alleen het nummer Misery is door Bert Ruiter aangeleverd. Peter Schön nam de toesten en de arrangementen voor zijn rekening, Lex Bolderdijk en Peter Tiehuis speelden gitaar, Ton op ‘t Hof op Lynn-drum, Marcel Schimscheimer op bas. Ook kwamen er een flink aantal blazers aan te pas: Fred Leeflang en Jan Vennik op tenorsaxofoon, Erik van Lier, Bart van Lier en Pieter van de Dolder op trombone en Jan Oosthofen op trompet. Tenslotte zorgde Jaap Moelker voor de strings. In het achtergrondkoor zaten Patricia Ruddock (Daniël Sahuleka Band), Julia Loko (Cheyenne), Pim Roos (ex-Rainbow Train), Omar Dupree, Alfred Martens, Lisa Schulte Nordholt en Hans van Hemert.
De singles
De eerste single is het toepasselijke nummer ‘Allright, here I am’, waarvoor een videofilmpje voor Toppop werd gemaakt en waarin Jerney in een aantal verschillende gedaantes te zien is. Op 5 maart 1984 ging de single in première in het programma ‘Hollands Glorie’ van Krijn Torringa. De single behaalt de 22e plaats in de hitparades. De volgende single wordt ‘I will love you endlessly’, maar haallt de tipparade niet eens. Doordat de platenmaatschappij een veilige koers vaart voor wat betreft het uitzoeken van singles krijgt een dijk van een nummer als ‘Misery’ geen kans. Dit nummer had volgens vele fans als tweede single uitgebracht moeten worden. Het mocht slechts op de B-kant prijken. In november 1984 verschijnt de derde solo-single van Jerney: ‘My mystery man’. Het nummer staat niet op de LP ‘Made on earth’, maar ligt wel in het verlengde van het album. Het nummer is geschreven door Jerney en Bert en Barry Hay (Golden Earring) verzorgde voor dit nummer een prachtige videoclip. Ook dit nummer wordt helaas geen hit, ondanks het feit dat het nummer veelvuldig op de radiozenders te horen was. Drie keer raden welk nummer op de B-kant staat…
Muziekband
Om haar singles in het land te promoten treedt Jerney op met een muziekband. In interviews uit 1984, de periode dat ze net solo ging, keek ze er nog enthousiast naar uit. Maar in een interview in de Aloha van juni 2004 kijkt ze met zeer gemengde gevoelens terug op deze optredens. ‘Ik kan nu rustig zeggen dat daar geen reet aan is. In zo’n studio in je eentje valt wel mee, maar met een bandje al die feesten af, dat is vreselijk. Er zijn dan altijd mensen die jou niks vinden en die dan met hun rug naar je toe gaan staan. Dat is met een echte band natuurlijk totaal anders. Je speelt dan in een zaal waar mensen geld uitgeven om jou te zien. Ik dacht heel vaak: wat doe ik hier? Het waren twee lange jaren.’
In de tijd van haar solodebuut wordt Jerney voorzitter van BV Pop, de belangenvereniging van popmuzikanten. Daarmee legt ze de basis voor haar latere werk als directeur bij Conamus.
