Categorie: Biografie

In memoriam: Eric Wenink

Eric Wenink, adviseur uit de beginjaren van Earth and Fire is maandagavond 4 januari 2016 na een hartstilstand overleden. Hij is 71 jaar geworden.

Eric, een oude schoolvriend van Hans Ziech, was jarenlang bij Earth and Fire betrokken. Hij speelde zelf gitaar in diverse bandjes, waaronder samen met Hans in The Soul. Eric stelde Manuela Berloth als zangeres aan Earth and Fire voor. Later werd zij opgevolgd door Jerney Kaagman.

Na de tijden bij Earth and Fire werkte hij bij diverse reisorganisaties, zoals Bel Air en Evenements Reizen. Later had hij samen met zijn vrouw Simone een eigen reisbureau genaamd Rentacasa, dat zich specifiek richtte op Portugal. Het bedrijf was gevestigd in Zoetermeer.

De uitvaartdienst van Eric vond plaats op dinsdag 12 januari aan de Buytenparklaan 1 in Zoetermeer.

In memoriam: Ton van der Kleij

Op 15 april 2015 overleed Ton van der Kleij in zijn woonplaats Voorburg. Ton drumde bij Earth & Fire in de periode 1970 – 1978. Hij maakte de successen van de hits Memories, Storm and Thunder en Maybe Tomorrow, Maybe Tonight mee. In 1978 stapte hij onverwachts uit de band omdat hij onvoldoende uitdaging meer zag.

Met zijn vertrek uit de band, viel ook zijn structuur weg en drong zijn alcoholverslaving zich steeds meer op. Na jaren van vechten herpakte hij zich weer en speelde in de jaren negentig weer volop in de Stones coverband Flight505.

Op 21 april werd in de Sint Martinuskerk in Voorburg afscheid van hem genomen. Vrienden en familie spraken lieve woorden over een lieve man. Fred Hermsen, een van de auteurs van het boek over Earth & Fire, loofde hem om zijn goede, stuwende drumwerk. Een drummer die nooit les heeft gehad, maar alles vanuit zijn gevoel deed.

Ton werd op de klanken van zijn eigen drumroffels in Song of the Marching Children de kerk uitgedragen. Ton is 66 jaar geworden.

In 2012 zond Omroep West de documentaire uit: Ton van der Kleij, drummer van de band. Daarin vertelde hij openhartig over de successen met de groep, de problemen met Jerney Kaagman, maar ook over zijn alcoholverslaving die hij overwon en zijn liefde voor de natuur.

Uitzending Westdoc: Ton van der Kleij de drummer van de band

2831637TV West zendt naar aanleiding van het overlijden van Ton van der Kleij vanmiddag om 16.00 uur de Westdoc “Ton van der Kleij de drummer van de band” uit.

Ton vertelt in de documentaire over de successen, maar ook over zijn alcoholverslaving die hij overwon en over zijn liefde voor de natuur.

Bekijk de documentaire op YouTube

Jerney wordt verrast met ballade door band Règâhs

De Règâhs hebben een ballade voor Jerney gemaakt. Donderdag 11 september jl. speelden zij het nummer voor Jerney , in Pulchri aan het Voorhout in Den Haag. Het was een verrassing voor Jerney, die samen met een aantal vrienden aan het lunchen was in sociëteit Pulchri. Zij stelde de ode zeer op prijs. Haar gezondheid is fragiel, zoals bekend, en daarom vonden de Règâhs het extra mooi haar deze hulde te brengen.

Het nummer Jerney staat op de laatste cd Règâh Love . Het lied verhaalt van de onmogelijke liefde die de zanger voelt voor het onbereikbare idool Jerney Kaagman en de ontroering die hem overvalt bij het horen van het door haar zo prachtig vertolkte nummer ‘Seasons’.

De muziek van het nummer is gebaseerd op ‘The eyes of Jenny’ van Sandy Coast zanger Hans Vermeulen. In het intro en het outro is stiekem nog een ander nummer verwerkt, namelijk ’If’ van de groep Bread. Het nummer is te downloaden in de iTunes store.

Jerney in Margriet: “Zonder Bert ben ik nergens”

Deze week staat er een interview met Jerney Kaagman in Margriet over haar ziekte Parkinson. Jerney vertelt dat ze het moeilijk vindt dat zij doordat ze de ziekte van Parkinson heeft, stukken afhankelijker is van haar partner. “Zonder Bert ben ik nergens.” “Ik probeer hem een beetje uit de wind te houden door op te passen dat ik niet altijd om zijn hulp roep. En ik moet ook zelf aan de bak blijven”, aldus Jerney.

Jerney praat nu openlijk over haar ziekte maar eerder had zij daar moeite mee.

“Ik was bang dat ik niet meer zou worden gevraagd, niet alleen voor Idols, maar ook voor ander werk. Dus hebben Bert en ik besloten om de vijf jaar tot mijn pensioen te overbruggen en te verzwijgen wat er aan de hand was.”

Jerney heeft zich zelfs aangeboden als ‘het gezicht van Parkinson’. “Ik las in Papaver, het blad van de patiëntenvereniging, dat de hoofdredacteur het jammer vond dat de ziekte in Nederland geen bekend gezicht heeft. Dus toen heb ik gemaild: ‘U kunt mij bellen!’.”

Jerney kreeg daar veel positieve reacties op.

“Meteen na het eerste interview waren de reacties eensluidend: wat stoer, wat goed dat je dit doet. Fantastisch.”