O o Den Haag (#7)

Straatnamen vernoemen naar Haagse bands en muzikanten. Dat wil Martin Reitsma in een nog te bouwen wijk in Den Haag. Omdat hij vindt dat die Haagse pophelden een eerbetoon verdienen voor de wijze waarop ze met hun muziek Den Haag als popstad op de kaart hebben gezet. Wie weet kun je over een tijdje vanaf het Motionsplein, via de Q65 kade door het Golden Earringkwartier lopen naar een plantsoen vernoemd naar mijn favoriete band. U weet wel, Earth and Fire.

Dit plan past wel in mijn straatje en ik juich het zeer toe dat muziekjournalist Reitsma samen met prominente Hagenaars Sjaak Bral, Patricia Steur, Léonie Sazias, Marion Bloem en Paul van Vliet iets terug wil doen voor de muzikanten die Den Haag zoveel hebben gebracht. Het gaat niet alleen om popbands uit de jaren zestig en zeventig, maar ook om artiesten als Anouk, Kane en Di-rect die op de schouders van de bands voor hen staan. Ik heb de petitie natuurlijk direct ondertekend. En met mij al ruim 1.600 mensen. And counting.

Waar ik bij het schrijven van dit stukje achterkwam, is dat bij straatnaamvernoemingen nogal wat komt kijken. Zo is er in elke gemeente een straatnaamcommissie die advies uitbrengt aan het College van B&W. Zo’n commissie dient zich aan een aantal (ongeschreven) regels te houden. Er moet bijvoorbeeld een bepaalde samenhang zijn in de naamgeving van straten die bij elkaar in de buurt liggen. Voor een nieuw te bouwen muziekwijk zou dat geen obstakel hoeven zijn. Maar de regel dat een straatnaam makkelijk te schrijven en duidelijk verstaanbaar is, wordt al lastiger. Het gevaar dat iemand zonder kennis van de Nederpopgeschiedenis een taxi naar de Qzesvijf kade vraagt, is natuurlijk errag aanwezig. Nog zo’n regel is dat een nieuwe straatnaam niet langer dan 24 tekens mag zijn. Het Earth and Fire plantsoen kan dan gelukkig nog nét.

Voor personen gelden er nog weer andere regels. Zo worden er in principe geen straatnamen vernoemd naar mensen die nog in leven zijn. Want een straatnaam is alleen geschikt voor onomstreden personen en dat weet je pas als die persoon is overleden. Een uitzondering hierop zijn de leden van het koningshuis. Zij mogen bij leven wel vernoemd worden, want men gaat ervan uit dat zij sowieso onomstreden zijn. Als sportminnende natie maken we ook graag een uitzondering voor sporthelden die een bijzondere sportprestatie hebben geleverd. Zo is er al een straat vernoemd naar zwemster Ranomi Kromowidjojo. Voordeel voor vrouwen is dat zij tegenwoordig bij vernoemingen een streepje voor hebben omdat in het verleden al veel straten naar mannen zijn vernoemd. Voor de geweldige zangeressen Mariska Veres, Jerney Kaagman en Anouk zie ik dus volop kansen! Zeker als je bedenkt dat zij topsport bedreven door jaar in jaar uit op de diverse podia te rocken.

Naast de straatnamenvernoemingen wil initiatiefnemer Reitsma een ‘Walk of Fame’ en een standbeeld voor de Golden Earring. Dat laatste vind ik een mooi gebaar omdat begin februari de band genoodzaakt was te stoppen vanwege de ziekte van bandlid George Kooymans. Sowieso zou het verdiend zijn omdat de hit Radar Love tot in Amerika een groot succes was. Diverse Haagse politieke partijen hebben al laten weten het plan te omarmen, wat zeer goed nieuws is!

Ik wil natuurlijk dat het plan doorgaat, dus roep ik iedereen op de petitie Eer de Haagse Muzikanten te tekenen. De digitale handtekeningen worden eind maart overhandigd aan de Haagse straatnaamcommisie, de Haagse raad en het college van B & W. Hoe geweldig zou het zijn als we ooit over een Earth and Fire plantsoen of een Jerney Kaagman kade kunnen lopen?!

Als ik toch als tiener had geweten dat er naar mijn lijfband een straat vernoemd zou worden, ik zou hemel en aarde hebben bewogen om er te kunnen wonen. Waarschijnlijk samen met al mijn penvriendinnen uit die tijd. Al was het maar voor een weekend.

Reünie oud-bandleden bij première Invitation to the Sound

Na 5 try-outs was het afgelopen vrijdag eindelijk zo ver: de première van Invitation to the Sound of Jerney Kaagman and Earth&Fire in Den Haag, in het mooie theater De Nieuwe Regentes. Extra spannend lijkt me, met zoveel kritische luisteraars en kijkers in de zaal. Want de zaal zat niet alleen vol met pers, liefhebbers, fans en mensen die jaren met de band optrokken, maar ook alle oud-bandleden met hun familie en vrienden waren van de partij. Je zult maar muziek spelen van een band waarvan de makers en de eerste uitvoerders in de zaal zitten…

Gelukkig hadden Marieke en haar mannen voorafgaand aan de show al kennis gemaakt met de muzikale reuzen uit de jaren zeventig. Die dag werd door Universal Music de 10 cd’s tellende boxset “Memories” uitgebracht en die avond overhandigd aan de aanwezige oud-bandleden. Een bijzonder moment, want speciaal voor deze uitreiking stonden de oud-bandleden nog een keer samen op het podium. Chris en Gerard Koerts, Hans Ziech, Theo Hurts, Bert Ruiter en Jerney Kaagman poseerden voor een foto die diezelfde avond al op diverse nieuwssites te zien was.

Foto Corine van Olm
 

Tijdens de voorstelling was er veel dynamiek in de zaal. Veel meer dan bij de try-outs. Ook niet gek als je bedenkt dat de anekdotes die in de eerder opgenomen interviews worden verteld, door veel van de aanwezige mensen zelf waren meegemaakt. Er werd regelmatig gelachen om de enthousiaste uitroepen van Chris en Gerard als zij tijdens de documentaire vertellen over hoe nummers tot stand waren gekomen of als Willem van Kooten, in zinnen die hij alleen kan maken, verhaalt over de begintijd van de band. Een grote verrassing was het moment dat Marieke spontaan de aanwezige oud-bandleden ging voorstellen en bedanken, die stuk voor stuk door het publiek werden toegejuicht. Het meest ontroerende moment was toen Jerney naar voren kwam en een staande ovatie kreeg. Shownieuws bracht dit mooi in beeld. 

Foto Carlo Bakker
 

Marieke en haar mannen speelden nummers uit de beginjaren van de band en daar tussendoor verscheen op het achterdoek een documentaire met bandclips, unieke foto’s uit het plakboek van Jerney en hoorden we interviews met Chris en Gerard Koerts, Hans Ziech, Ton van der Kleij, Freddie Haayen, Willem van Kooten en Jerney. En de nummers werden omlijst met videoprojecties. Alle hits tot en met 1975 stonden op het repertoire, aangevuld met door Marieke uitgezochte nummers zoals Love Quiver, het fenomenale Song of the Marching Children en Fanfare. Ook ontroerend was het nummer How Time Flies, geschreven door Ton van der Kleij, dat werd opgedragen aan de 3 overleden drummers, Cees Kalis, Ton van der Kleij en Ab Tamboer.

Foto Carlo Bakker
 

Aan het eind van de show leek er een kleine hapering te zijn toen Love of Life werd ingezet. We begrepen niet waarom Marieke en Mathijs het podium afliepen, tot ze terug kwamen met een vintage Gibson-gitaar. Dezelfde die in het clipje over het bezoek van Marieke aan Chris en Marjorie in Frankrijk aan Marieke werd overhandigd. Het was de eerste, met allerlei bijbaantjes bij elkaar gespaarde, gitaar van Chris. Mathijs speelde vervolgens Love of Life op dit historische instrument. De show werd afgesloten met Weekend, de grootste hit van de band.

Foto Carlo Bakker
 

Het was een avond om nooit meer te vergeten. En allemaal dankzij Marieke die enkele jaren daarvoor het initiatief nam tot dit project. Die gesprekken voerde met oud-bandleden en met Willem van Kooten, die in de muziek en de geschiedenis van de band dook en die uniek fotomateriaal ontdekte in de plakboeken van Jerney Kaagman. En die samen met regisseur Jan-Hein Sloesen deze prachtige show samenstelde. Marieke en haar mannen brachten de muziek, die al jaren alleen nog maar in hoofden van fans weerklonk, met heel veel liefde weer op het podium tot leven. Een mooier eerbetoon kan een band zich volgens mij niet wensen. Alle lof voor Marieke, een ware regentes van het muzikale erfgoed van Earth and Fire.

Wil je de cdbox “Memories” bestellen? Dat kan op de site van Universal. Je kunt daar ook gelijk het T-shirt en de poster van de tour kopen

Lees ook de recensie van Andy Doornhein van deze avond

Wil je dit spectakel ook meemaken? Bekijk de speellijst op de site van de show