De rocktheater-concert/-docu Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire deed gisteren het Beauforthuis in Austerlitz aan. Het was de tweede try-out in aanloop naar de première op 3 februari in Den Haag. Het Beauforthuis is een prachtig klein theater waar historie en cultuur elkaar treffen. In vroegere tijden deed het gebouw dienst als kerk en was het een paar jaar het onderkomen van een muziekacademie. Een perfecte plek voor Marieke Eelman en band om het cultureel erfgoed van Earth and Fire eens goed voor het voetlicht te brengen.
De zaal was gezellig vol. Langs de wanden zaten theaterbezoekers aan tafeltjes en in het midden voor het podium stonden liefhebbers wat psychedelisch mee te deinen op de muziek. Hoog boven het podium werd de docu over de band geprojecteerd. Prachtige foto’s gecombineerd met originele bandclips, beelden uit de tijd zoals de door Earth and Fire gebruikte vloeistofprojecties en geluidsfragmenten van interviews met vroegere producers en oud-bandleden.
Vintage backline
Als je het podium bekijkt, vallen gelijk de grote London City buizenversterkers op. De band doet er alles aan om in hun live-uitvoeringen het originele geluid van Earth and Fire te laten herleven. Naast een waanzinnig authentiek geluid, zorgt de vintage backline ook voor wat onrust tijdens de try-outs. De London City top ging net als vorige week kapot en blijft, zoals gitarist Mathijs na afloop liet weten, voortaan thuis.
Hits en albumnummers
Na het rustige openingsnummer Theme from Atlantis, knalde een geweldige uitvoering van Seasons van het podium. Tim, bij veel fans bekend als een van de beheerders van de Earth and Fire website, neemt hierin de zangpartij van Chris voor zijn rekening. Daarna volgden alle hits uit de beginjaren en een aantal bijzondere albumnummers zoals Love Quiver, Song of the Marching Children, How Time Flies, Lost Forever, Fanfare en In the Mountains. Extra bijzonder was dat Hans Ziech, oud-bassist van Earth and Fire, in de zaal aanwezig was. Het optreden duurde bij elkaar zo’n anderhalf uur en werd niet onderbroken door een pauze.
Meer rust
De show was gisteravond nog weer imposanter dan bij de eerste try-out. De hoge kwaliteit en de liefde voor de muziek wervelde ook dit keer over de hoofden van het publiek uit, maar er leek meer rust te zijn. De nummers werden strakker gespeeld en met name de gitaarsolo’s kwamen beter uit de verf. Muziek die zo zwaar leunt op toetsen en gitaar vergt enorm veel van de bespelers. Complimenten voor Daniël en Mathijs! Hoogtepunt van de avond was voor mij de werkelijk prachtige uitvoering van Song of the Marching Children. Adembenemend mooi. Tot volgende week!
